ارتباط سرگیجه با رینوپلاستی

چکیده مقدمه: یکی از شکایت‌های بیمارانی که جراحی الکتیو ناحیه سر و گردن می‌شوند، احساس نداشتن تعادل و سرگیجه است. در آموزه‌های بالینی دیده می‌شود که این شکایت در برخی جراحی‌ها فراوانی بیشتری دارد. یکی از آنها رینوپلاستی است که باتوجه به تمایل بالای افراد جامعه به آن، توجه به شکایت داوطلبان و پیشگیری یا درمان آن مهم است. هدف: بررسی ارتباط بروز انواع سرگیجه با رینوپلاستی در بیماران مراجعه‌کننده به بیمارستان امیرالمومنین (ع) رشت مواد و روش‌ها: در این مطالعه مورد- شاهدی بیماران از نظر سرگیجه در گروه مورد(رینوپلاستی63نمونه)و شاهد(اندوسکوپی سینوس50نمونه) پیش از جراحی بررسی شدند. هر دو گروه از نظر متغییرهای مداخله‌کننده احتمالی در بروز سرگیجه همسان شدند. بیماران1هفته، 1 و3 ماه پس از جراحی از نظر بروز سرگیجه ارزیابی شدند. همچنین، در بیمارانی که رینوپلاستی شده بودند، روش استئوتومی طرفی به عنوان عامل موثر احتمالی در نظر گرفته شد. داده‌ها با استفاده از t test و 2χ و نرم‌افزار SPSS نسخه 19 تجزیه و تحلیل و p کمتر از 05/0 معنی‌دار تلقی شد. نتایج: از افراد بررسی شده 50 نفر در گروه مورد و 45 نفر در گروه شاهد تا 3 ماه پی‌گیری شدند. 80% بیماران گروه مورد و 4/44% بیماران گروه شاهد مونث بودند. فراوانی بروز سرگیجه در بیماران گروه مورد در زمان‌های نام‌برده به ترتیب 17، 3و 2 مورد بود که تنها یک مورد به علت سرگیجه وضعیتی حمله‌ای خوش‌خیم و بقیه به علت کاهش فشار‌خون وضعیتی بوده ست. در گروه شاهد فراوانی بروز سرگیجه به ترتیب 11،1و1 مورد و همه ناشی از کاهش فشار‌خون وضعیتی بود. 6/58% بیمارانی که روش استئوتومی طرفی بیرونی در آنها بکار رفته بود از سرگیجه شاکی بودند درحالی‌که تنها 5/11% بیمارانی که در آنها روش استئوتومی طرفی درونی بکار رفته بود از سرگیجه شکایت داشتند. این اختلاف از لحاظ آماری معنی‌دار بود (0001/0p<) نتیجه‌گیری: بیشترین موارد سرگیجه در هر دو گروه، سرگیجه کاذب و ناشی از کاهش فشار‌خون وضعیتی بوده و به نظر نمی‌رسد که سرگیجه حقیقی ارتباطی با نوع جراحی‌‌های مورد بررسی (رینوپلاستی و آندوسکوپی‌بینی) داشته باشد. با این وجود بررسی دقیق‌‌تر و با حجم نمونه بیشتر در این مورد پیشنهاد می‌شود.